Bana dedin ki,’ Latif kardesim ben Zonguldak’a gidiyorum. Iyi degilim. Hastaneye gidecegim. Nisan ayina kadar gelmeyecegim. Yillara dayanan dostlugumuz var,  sirlarimiz var. Gidip de gelmemekte var. Seninle çok güzel günlerimiz oldu. Hakkini helal et.” Dedin.

Bende, ‘Eyüp agabey alt tarafi Zonguldak’a gidiyorsun. Hastane’de tedavi olup geleceksin. Aramizda hak mi olur, yinede hakkim helal olsun. ‘demistim.

Evet, saygideger Eyüp agabey, Pazartesi aksami saat 21.45’de telefonum çaldi. Gül abladan vefat haberini alinca o kadar çok üzüldüm ki anlatamam.

Hep derdin bana bir sey olursa beni evden mezara kadar hiç yalniz birakma.

Hani beni eve davet edip yerdik, içerdik ya, bana bir sey oldugunda beni ölmemis gibi kabul et, yine beni eve davet ettigin gibi sokaktaki dostlarimiz olan kedi ve köpeklere bakmayi ihmal etme.

Degerli Eyüp agabeyim sana söz verdigim gibi can dostlarimiza her zaman sahip çikacagim.

Hayata erken veda ettin be agabey.

Sen beni ve  Gül ablami yalniz biraktin ya, yinede sanslisin.

Çünkü; Annene, Babana, Kardeslerine, çok deger verdigin Saim Aydemir ve ahrete intikal eden arkadas ve dostlarina kavustun.

Sana verdigim sözü tuttum Eyüp agabey. Evden mezara kadar seni yalniz birakmadim. Bak aksamüstü yine geldim mezarina. Sana en güzel dualarimi okudum.

Mekânin cennet olsun Eyüp agabey.

Gün ola bende gelecegim.

Görüsmek üzere Eyüp agabey.

Latif AYDEMIR.