Derler ki; sigindigin gönül, memleketindir.

14-15 yaslarinda okumak için gurbete giden iki kiz kardes.  Nam-i diger “ Bonkör Mustafa, laz Mustafa’nin güzel, masum kizlari.

Küçücük yaslarda kaybetmis babalarini. Dogup- büyüdükleri yerden ayri ayri sehirlere, ülkelere savurmus hayat onlari.

Biri Almanca ögretmeni, digeri ise hemsire olmus. Onurlariyla, çaliskanliklariyla  gurbette  geçmis en güzel  en genç yillari.

Tek hayalleri varmis emekli olunca tekrar memleketlerine dönmek. Hiç unutmamislar babalarinin sari taksisini. Hep o taksiyle yollardaymis gözleri…

Okuyup giden bir çok gencimiz gibi bitmemis özlemleri.

Yeni emekli olmuslar. Tülay ve Nurgül Hanim. ( Çepniler /Seferogullari )

Simdi babalarinin anisina hem özlemlerini gidermek, hem annelerini mutlu etmek hem de Gökçebey için güzel ve degerli sosyal projeler yapmak için güzel bir Cafe açiyorlar.  Hayallerini gerçeklestiriyorlar. 

Anlayacaginiz güler yüzlü,  tatli dilli, sevgi ve özlem dolu gözleri  piril piril  parliyor iki  kardesin. Tülay hanimin esi profesyonel futbolcu Ümitbey. Cafe de ROSE’nin yapiminda çok çalisti.

Anlayacaginiz güzel bir aile döndü yuvalarina. CAFE DE ROSE  mekanlari hayirli olsun.  Mutlaka sicak bir kahve içmek, tantuni yemek için ugrayacagim  bu sik, sicak  cafeye.  Hükümet konaginin arkasi,  sinemanin karsisinda.

Güzel etkinlikler olacakmis cafe de.   Merakla bekliyorum. Instagramdan  takip edecegim.

Müzik, tiyatro, sohbetler,  atölye çalismalari hatta çocuklara yönelik okuma ve dil (Almanca – Ingilizce ) etkinlikleri, yarismalar vb  bir sürü projeler  var.

Kolay gelsin Tülay ve Nurgül kardesimiz. Hos geldiniz Ümit hocam.

Bu güzel ilçemizde dogup-büyümüs ancak ekmek kavgasi için  disarida olan  tüm vatandaslarimizin  geri dönmesini  umutla bekliyoruz.